34

Dzisiaj minął tydzień od nieszczęsnego wydarzenia. Całe te 7 dni siedzę tu w szpitalu. Ze stanem zdrowia Chrisa jest jeszcze gorzej. Cały czas jest w śpiączce. Liczba kroplówek i leków jest co raz większa. Mimo wszystko siedzę tu na korytarzu ciągle. Jestem załamana. To wszystko moja wina. Przeze mnie się tu znalazł. Nic już nie cofnie czasu. Stało się ale wybaczyć sobie tego nie mogę. Codziennie modlę się o jego zdrowie. Nie wiem już co mam robić. Nie jem i nie śpie od tygodnia. Przyjaciele mnie pocieszają. Zaprzyjaźniłam się z siostrą Chrisa. Jest bardzo miła. Dobrze się dogadujemy. Katy też bardzo to przeżywa. Moje rozmyślenia przerwał telefon. Nie chciało mi się odbierać. Zerknęłam na ekran wyświetlacza. Dzwoniła Ashley.  Przy okazji zobaczyłam godzinę byla 15. Odebrałam w końcu.

- Emma ! gdzie ty jesteś ? - krzyczała rozhisteriowana przyjaciółka, która nie dała mi powiedzieć halo.

- Przecież wiesz gdzie jestem. - powiedziałam obojętnie.

- Dziewczyno siedzisz tam już tydzień ! Za 15 minut będę po ciebie i nie ma żadnego ale. - poinformowała mnie.

Nie zdązyłam nawet nic powiedzieć a się rozłączyła. Weszłam na chwilę jeszcze do Chrisa. Był co raz bardziej blady. Patrzenie na niego sprawiało mi ból. Siadłam na krześle koło jego łóżka. Patrząc na jego twarz pozbawioną emocji. Na salę weszła Ashley i postawiła na swoim. Poszłyśmy do mojego domu.

- Co zjesz? - zapytała.

- nic.

- Dziewczyno kiedy ostatni raz jadłaś?

- Wczoraj rano.

- Żartujesz ? Nigdzie cie nie wypuszcze jak nie zjesz i nie odpoczniesz!

- Ashley pros...- przerwała mi przyjaciółka.

- Bez dyskusji.

Patrzyłam na moją przyjaciółkę. Otworzyła lodówkę wyjęła 3 jajka. I zrobiła jajecznicę. Nałożyła jajka na tależ i mi podała. Zjadłam dwa widelce i już nie mogłam. Niestety przyjaciółka mnie zmusiła. Chciałam wracać do szpitala niestety Ash kazała mi się położyć. Tylko położyłam głowę a już spałam.

Obudziłam się. Zobaczyłam krzątającą się Ashley.

- Która godzina? Długo spałam? - zadawałam jej pytania.

- Może byś powiedziała Cześć. Jest 14. Spałaś 20 godzin.

- Żartujesz ?! Czemu mnie nie obudziłaś?

- Bo musiałaś odpocząć. - powiedziała. Ja podeszłam do drzwi chcąc opuścić ten dom. Ash złapała mnie za rękę.

- Nigdzie nie pójdziesz bez śniadania.

Siadłam przy stole i zjadłam tosty. Postanowiłam wziąć prysznic i ubrać czyste dresy i T-shirt.

- Teraz mogę iść do szpitala.

- Możesz, ale przyjdę po Ciebie około 21 - oznajmiła Ashey.

Wyszłyśmy z domu, zamknęłam drzwi, porzegnałam się z przyjaciółką i ruszyłam w stronę szpitala.

Na korytarzu zastałam płaczącą Katy.

- Co się stało,Katy ?! - krzyczałam.

- Jego stan jeszcze bardziej się pogorszył. Teraz to już pewne nie przeżyje nawet do jutra ! - krzyknęła. Obie zaczęłyśmy płakać. Weszłam do sali i usiadłam przy jego łóżku...

 * * * * *

Słyszałem Ją . Naprawdę Ją słyszałem i czułem. Siedziała obok mnie prawie cały czas i głaskała po dłoni. Prosiła , bym jej nie zostawiał. A ja nic nie mogłem zrobić. Nie mogłem dać jej żadnego znaku , że ją słyszę , że czuję jej dotyk . Nieraz próbowałem poruszyć choć palcem u ręki . Na marne . Było za ciężko , to było zbyt trudne. Nie miałem dość siły.  Słyszę , jak ona płacze ...


Dźwięk robi się coraz słabszy, dochodzi do mnie jakby przez szybę.
Tracę kontakt ze światem .
- Doktorze - słyszę Jej krzyk . Ktoś wbiega na salę .
- Proszę stąd wyjść - Wyganiają ją.
Może to i lepiej , niech nie cierpi .
- Chris , proszę nie zostawiaj mnie, słyszysz? Kocham Cię. Proszę, nie zostawiaj mnie .- i wybiegła z sali.Nie mogła tu być.

Czy ona powiedziała własnie , że mnie kocha , czy mi się zdawało ?
Nie mogę się poddać . Muszę walczyć . Muszę to zrobić dla Emmy .
Muszę żyć. Muszę ...

_________________________________________________

Tu Zakręcona :)

Jest nowy ;)

Jak mówiłam , Bejbe.(; będzie pisała oczami Emmy a ja Chrisa ;p

I jak nam wyszło ?

Początki współpracy :D

To miła dziewczyna i dobrze się dogadujemy . Mam nadzieję , że będzie ok :)

Pozdrawiamy ;**