40

Pierwszy raz odkąd Chris był w szpitalu mogę powiedzieć, że spokojnie przespałam noc. Już nie martwiłam się, czy się wybudzi. Byłam szczęśliwa. Dobiegała dopiero 8 rano, ale zeszłam cichutko, by sprawdzić , czy tata jeszcze nie wyjechał. Akurat kończył się pakować.

-Cześć. Miałem Cię nie budzić, ale skoro już wstałaś ... Będę tęsknił. Bądź ostrożna i grzeczna.

- Jestem.

- Tak, wiem , ale wolę Ci to oznajmić.

- Też będę tęskniła.- przytuliłam się.

- Córciu, już niedługo. Damy radę.

- Wiem. Zawsze sobie dawaliśmy.- pocałowałam go w policzek i pożegnaliśmy się.

Poszłam cichutko do pokoju po ciuchy i weszłam do łazienki. Wzięłam prysznic i umyłam włosy . Wysuszyłam je i ubrałam się. Ash nadal spała. Nie budziłam jej. Poszłam do kuchni i zrobiłam talerz kanapek z serem, wędliną i warzywami. Zrobiłam też herbatę. Nalałam do szklanki, na talerzyk nałożyłam 2 kanapki i poszłam coś obejrzeć, bo nie miałam co robić.

Nawet nie wiem kiedy do pokoju weszła Ashley.

- Hej.-powiedziała i zaraz ziewnęła.

- O, hej. Wyspałaś się?

-Tak. Dawno wstałaś?

-Nie. Idź do kuchni po kanapki i herbatę. Przed chwilką zrobiłam.

-Dziękuję.-odpowiedziała i poszła.

Po chwili usiadła obok mnie.

- Jedziesz dzisiaj do szpitala?- zaczęła.

- Oczywiście. Zrobię małe zakupy i chciałabym niedługo pojechać.

- Jak chcesz to pojadę na zakupy z Tobą.

- Jeżeli tylko chcesz, to jasne.

- Nie ma problemu , tylko bym się ogarnęła cokolwiek.

- Ok. Jak chcesz to weź sobie coś ode mnie a ręczniki masz w szafie na górze.

- Dzięki. Po drodze wstąpimy do mnie, żeby mama się nie martwiła i później nie było niepotrzebnego gadania.

- Ok.

- A do szpitala wpadnę potem. Wiem, że chcecie pobyć trochę razem.

- Jak już wolicie. Ale wiesz, że nie przeszkadzacie.

- Tak, wiem. Jake przywiezie mnie niedługo, ale najpierw pójdę trochę do domu. Wiesz jaka jest moja mama. Zaraz będzie gadała, że całymi dniami nie ma mnie w domu.

- Ok. nie ma problemu. To idziemy na te zakupy?

- Jasne.

Wrzuciłam naczynia do zmywarki i poszłam po torbę. Wyszłyśmy do sklepu. Kupiłam dla Chrisa owoce i coś do jedzenia. Pożegnałam się z Ashley i poszłam do szpitala.

W Sali zobaczyłam pewną kobietę. Nie wiedziałam kto to, więc weszłam do sali.

- Hej Chris. Dzień dobry – przywitałam się.

- Witaj.- odpowiedział.

- Dzień dobry.- powiedziała kobieta.- Ty pewnie jesteś Emma.

- Tak. A pani to …?

- Och , przepraszam. Nie przedstawiłam się. Jestem mamą Chrisa. Miło mi.- podała mi rękę.

- Mi również.- uścisnęłam jej dłoń.

Położyłam Chrisowi na szafce zakupy.

- Ja już pójdę. Trzymaj się synku- pocałowała go w policzek.- Do widzenia.

- Do widzenia.

I wyszła. Spojrzałam na Chrisa. Wydawało mi się, że nie jest zadowolony z odwiedzin mamy.

- Cieszę się, że przyszłaś- powiedział po chwili.

Uśmiechnęłam się.

- Kupiłam Ci najpotrzebniejsze rzeczy.

- Dziękuję… Rozmawiałem rano z lekarzem.- zaczął.

- I ?- spojrzałam na niego lekko przestraszona.

- Jeśli będzie tak jak teraz.. To wyjdę za kilka dni- dopiero teraz się uśmiechnął.

A mi kamień spadł z serca.

- Tak się cieszę.- przytuliłam Go delikatnie.

- Ja też.

- Mogę się o coś spytać?

- Oczywiście- powiedział i spojrzał na mnie.

- Czy… Chyba nie byłeś zadowolony z odwiedzin mamy. Odebrałam takie wrażenie. Stało się coś?

- Wiesz. Dla niej zawsze ważniejsza była kariera i życie towarzyskie niż syn. Nie miałem dobrego dzieciństwa. Praktycznie jej nie było. A teraz przypomniała sobie o mnie i chce wszystko naprawić. Tak się nie da.

- Przykro mi. Nie wiedziałam.- przytuliłam Go.

- Jest ok. Daję radę. Zamieszkam z nią i może jakoś odnowimy nasze relacje. Nie będzie to łatwe, ale spróbuję.

Uśmiechnęłam się. Rozmawialiśmy długo. W międzyczasie odwiedzili go Ashley z Jake’am .

Posiedzieli trochę ale musieli jechać. Pytali, czy wracam z nimi, ale do domu mam niedaleko więc postanowiłam jeszcze zostać. Około 20 musiałam już iść. Pożegnałam się z Chrisem i wyszłam z budynku.

Szłam sobie chodnikiem gdy nagle podjechał do mnie jakiś samochód. Przestraszyłam się trochę, bo nie wiedziałam kto to.

- Witaj. Może podwieźć? – była to mama Chrisa.

- O , witam ponownie. Nie, dziękuję. Mam niedaleko. Nie będę robiła pani kłopotu.

- Ależ to żaden kłopot. Wsiadaj dziecko. Zmarzniesz.

Nie spierałam się dłużej tylko wsiadłam do samochodu.

- Więc gdzie mieszkasz ?

Wytłumaczyłam jej. Wydawała się miła, jednak coś mi w niej nie pasowało.

- Chyba musimy porozmawiać.- zaczęła.

- Tak? O czym?

- Jeszcze się pytasz? – zaczęła się śmiać i przystanęła na poboczu przy moim domu.- Nie zbliżaj się do Chrisa. Ostrzegam.

_______________________________________________

Witajcie ;*

Tu Zakręcona^^

To tyle na dziś ;)

Napisałam sama ;p

Podoba się?

Nie miałam czasu wcześniej dodać. Mam dużo obowiązków przed Świętami. Sami rozumiecie.

Rozdział dedykowany dla: Nananana :P

Pozdrawiaaam Was wszystkich ;*

<3